Powiedz, że będzie dobrze i przytul mnie mocno.

Wciąż żyję, wciąż oddycham.
Nie wiem już co robić. Nie wiem.
To jest we mnie. To choroba. To nie jest normalne. Nie dam rady. Tyję. Tyję, tyję, tyję.
Zbyt słaba?
Potrzebuje terapii.

Co robić? Co robić? W głowie wciąż słyszę tą myśl. Boje się kuchni i boję się domu. Boję się zostawać sama w domu. Boję się tej pustki, która każe mi jeść.

Nie jestem dobra. On mnie nie chce. Zawsze tak chciałam, żeby chciał. Czemu więc nie chce? Starałam się tyle czasu! Tyle czasu, a on nadal ma mnie gdzieś. Wszyscy mają. Nawet ja sama siebie nie szanuje. Kiedy będzie dobrze? Kiedy ktoś porozmawia ze mną i zauważy, że coś jest nie tak? To trwa już tak długo. Pojebana rodzina.
"Blue znów przybrałaś na wadze?" - łzy łzy łzy. Dzięki za dobicie mnie. Dzięki, naprawdę, ja też was kocham.


Potrzebuję zmian. Dużych zmian. Tego co mam w głowie i całej reszty też.
Chcę iść spać i się nie obudzić. Albo obudzić się jako nie ja.

Even though I'm the sacrifice
You won't try for me, not now
Though I'd die to know you love me
I'm all alone
Isn't someone missing me?

Przepraszam za smęty ale to ja. Nie musicie tego czytać..